Her şeyden önce neden en popüler ve en sevilen kahraman Örümcek adam? Nedenini ben size söyleyeyim. Çünkü en empati kurduğumuz ve en ayakları yere basan karakter o. Hepimiz küçükken lisede zorbalığa maruz kaldık. Ne yazık ki. Hepimiz o okullarda bize asla yüz vermeyecek o güzel, popüler kıza aşık olduk. Hepimiz elimize bir güç geçsin ve her şeyi değiştirebilelim, hayatımız değişsin istedik. Bu yüzden Örümcek Adam hep en popüler, hep en kolay bağ kurabildiğimiz kahraman oldu bence.
Filmi çok ama çok beğendim. Bu kadar uzun süre bekleyip, bu kadar beklentimi karşılayan bir "süper kahraman filmi" olmamıştı sanırım. End Game'i bile geçti diyebilirim.
Çok fazla yükselten sahne vardı insanı. Toby ve Andy'nin giriş sahneleri, MJ'in kurtarılması, Dr. Octopus ve Norman Osborn'un ilk sahneleri, May Hala'nın ölümü, dünyanın en "süper" avukatının sahnesi ve daha niceleri.
May Hala'nın ölüm sahnesi gerçekten çok etkileyiciydi. Tom'un üzüntüsünü, Osborn'un şizofrenisi hepsi bize tam anlamıyla geçti. Ardından Peter'ın yağmur altında şok ve hüzün sahnesi çok güzeldi. Sinematografik olarak kartpostal gibiydi ve hayli gözlerimizi doldurdu. Biraz yağmurda gökdelen tepesinde Gotham'a bakarak iç geçiren Batman andırması dışında müthiş bir sahneydi.
Bir de ben mi başarısız bir izleyiciyim yoksa bu evrendeki Ben Amca'yı hiç mi görmedik? Bence hiç görmedik. Ve ben bunu merak ediyorum. Ayrılar mı? Öldü mü? Nasıl bir karakter? Ve her şeyden önemlisi bu evrende Bir Ben Amca varsa Happy Hogan ile nasıl anlaşırdı?
Toby ve Andy'nin girişi hem muhteşem hem beklenmedikti. Bu sahneyi hemen May Hala'nın ölümü üzerine koymaları bence tesadüfi değildi. Filmin en yoğun duygu noktasının üzerine, en yoğun ikinci duygusunu yaşatmak istemişler bize. Bu tatlı şok üzerine şok duygu durumuna bayıldım.
"Kendilerine has" girişleri de çok iyiydi. Andy bildiğimiz "heyecanlı, şakacı, hareketli" Spider Man iken Toby ondan beklediğimiz üzere Starbucks'a gider gibi kot, ceket ve "cool" girişi ile karşıladı bizi.
Göndermeleri çok tatlı dokunuşlar şeklindeydi. Toby'nin "ah belim" sahnesi, Dr. Octopus'un "power of the sun in the palm of my hand"i yüzlerde tatlı bir tebessüm yaratmıştı. Ama geçmişe bir gönderme vardı ki. Ahh ahh. Andy'nin MJ'i kurtardığı sahnede gözlerimiz doldu, yaşlar sel oldu aktı, peçeteler parçalandı. Olmaz olsundu öyle önceki filme gönderme. Hüzne gark etti bizi.
Hele hele ikisinin de ayrı ayrı sahnelerinde salonda patlayan alkışlar. MÜT-HİŞ-Tİ!
Toby'nin ağının bir cihaza gerek kalmadan elinden, derisinden çıktığını öğrendiklerinde hepsinin şaşkınlıktan çıldırması çok tatlıydı.
Gelelim o boğazımızı düğümleyen sona. Dünyadaki herkes Peter Parker'ı unutursa, her şey düzelecek...
Doctor Strange'in "herkes Peter Parker'ı unutsun" büyüsünden sonra kendini hatırlatmak için MJ'in çalıştığı kafeye giden Peter Ned ve MJ'i mutlu ve işleri yoluna sokmuş görünce jetonu düşüyor. Onları tekrar Örümcek Adam'la, tekrar Peter Parker'la tanıştırmak tekrar hayatlarını aksatmak ve başlarına türlü şeyler gelmesine sebep olmak olacak diye düşünüyor ve May Hala'sının "Büyük güç, büyük sorumluluk getirir" sözünde olduğu gibi yarine son kez bakıp çıkıyor.
Herkes onu unuttuktan sonra Peter'ın sıfırdan başlaması çok etkileyiciydi. Teknolojik Stark Industries suitinden kurtulup, kendine kostüm dikmesi ve tekrar "Mahallemizin Örümcek Adam'ı" olması benim aşırı hoşuma gitti.
Film muazzamdı. Aşırı sevdim ve en kısa zamanda yüksek ihtimal ikinciye izleyeceğim. Ama kafama takılan en büyük soru ve beni düşüren tek şey evreni kurtaran Dr. Strange'in "biri sürekli konuştuğu için" büyü yapamaması bana biraz düşürücü ve mantıksız geldi. Yani evet uçan pelerinlerin, duvarda yürüyen adamların, açılan portalların, çoklu evrenlerin olduğu bir filmde "mantık aramak" ne kadar doğru bilmiyorum. Ama Jr. Doctor Strange gibiydi biraz. Bunu tutarsız buldum. Sanki film o yönde gitsin diye özellikle güçsüzleştirilmiş gibiydi.
Film yapayalnız, her şeyini kaybetmiş ama "Spider Man'liğini tamamlamış" bir Peter Parker ile bitiyor.
"Spider Man'liğini tamamlamış" diyorum. Çünkü herkes kahraman okey. Ama hiç tanımadığın kötü adamların hayatını kurtarabilmek için hayatından, hatıralarından ve kişiliğinden vazgeçmek nasıl bir kahramanlıktır ve Parker? Beton yetmez beton. Bu filme kadar Tony Stark'ın stajyeri, tek başına ne yapacağını bilemeyen "goy goy Parker'ken" bu film öyle bir tokat atıyor ki Peter'a, ne tokat. Toby Ben Amca ile, Andy Gwen ile yemişti ve bu şekilde tamamlamışlardı karakter gelişimlerini. Tom ise May hala ve onu seven herkesin onu unutması ile tamamladı bu karakter gelişimini. Spider Man olabilmek için, doğruları yapabilmek için hayatından, sevdiklerinden, halandan, her şeyden vazgeçebilmek.
Bu arada açılış sahnesindeki ve kapanış sahnesindeki iki soundtrack'e bayıldım.
Benim puanım 8,5/10
İzleyiniz, izlettiriniz efenim.
コメント